انسان قرن بیست و یكم چنان گرفتار دنیای ماشینی خود شده است كه اغلب فراموش می كند موجودات زنده دیگری هم روی این كره خاكی زندگی می كنند. ما دوست نداریم فكر كنیم كه بخشی از حیات كره زمین هستیم بلكه بیشتر معتقدیم كره زمین متعلق به ما است! در نتیجه هر چه بر روی این كره خاكی است زمانی اهمیت پیدا می كند كه به ما مربوط شود یعنی با سود و زیان دنیای آدم ها در ارتباط باشد. اینكه ما از كی دچار این توهم شدیم خیلی روشن نیست. اما روشن است كه تنها طی پنجاه سال اخیر دخالت دست بشری چنان تعادل طبیعی كره زمین را به هم زده است كه حتی لایه ازن، حافظ كره زمین با چندین میلیارد سال قدمت سوراخ شده است!!

زندگی بر روی این كره خاكی یك اكوسیستم بزرگ است. یعنی یك رابطه زنجیره وار بین همه موجودات زنده، از كوچكترین گیاهان اعماق دریاها تا بزرگترین جانوران خشكی. هر جاندار یك حلقه از این زنجیره است. به سادگی نمی توان گفت كه كدام حلقه اهمیت بیشتری دارد. حذف هر كدام از این حلقه ها به كل سیستم آسیب می زند و این آسیب به معنای به هم خوردن تعادل زندگی بر روی كره زمین است. تا چند دهه قبل تغییرات اكوسیستمی كره زمین حالت خودتنظیمی داشت. یعنی كم یا زیاد شدن جمعیت یك گونه گیاهی یا جانوری بسته به شرایط طبیعی یا زیست محیطی بود. اما طی نیم قرن اخیر با دخالت دست بشری این سیستم به شدت دچار آسیب شده است. از بین رفتن گونه های مختلف جانوری به علت آلودگی های صنعتی، تخریب جنگل ها و محیط های زیست طبیعی به منظور استفاده های صنعتی و یا رشد زندگی شهرنشینی یا شكار بی رویه و كنترل نشده گونه های خاص جانوری نسل بسیاری از جانوران را یا به كلی منقرض كرده است یا آنها را در خطر نابودی قرار داده است. به عنوان مثال در بیست سال گذشته جمعیت شیر آفریقایی تا ۹۰ درصد كاهش پیدا كرده است. این مسئله گونه های مختلف جانوری ایران را نیز شامل می شود. گاه با از بین رفتن یا آلودگی یك محیط زیست طبیعی مثل تالاب گاوخونی استان اصفهان كه گرفتار زباله های صنعتی شده است و یا شكار غیرقانونی و قاچاق پرندگان شكاری مثل قوش یا شاهین كه بازار خوبی در كشورهای حاشیه خلیج فارس دارد، نسل بسیاری از گونه های خاص منطقه ایران را با خطرات جدی روبه رو كرده است. سال ها است كه زیست شناسان و طرفداران محیط زیست دست به تلاش های گسترده ای در این زمینه زده اند. با تلاش جهانی گروه های مرتبط تاكنون یك هشتم مناطق طبیعی كره زمین جزء مناطق حفاظت شده محسوب می شود. حفظ یك منطقه به عنوان منطقه حفاظت شده نیاز به حمایت و برنامه ریزی پیگیر دارد و به نتیجه رسیدن یك پروژه در این زمینه گاه سال های زیادی به طول خواهد انجامید. چندی پیش یك گروه فعال بین المللی حفاظت از حیات وحش در یكی از مناطق حفاظت شده ایران عكس های بی نظیری از یك یوزپلنگ ماده با چهار توله اش منتشر كرد. این عكس ها كه با دوربین مخفی گرفته شده اند از دستاوردهای بزرگ سازمان های حفظ حیات وحش به شمار می آیند زیرا تعداد بسیار اندكی از این نوع یوزپلنگ در طبیعت باقی مانده است. مشاهده یك خانواده سالم، یوزپلنگ ماده و چهار توله اش در یك منطقه حفاظت شده موفقیت و دلگرمی بزرگی است كه نشان می دهد اكوسیستم آسیب دیده منطقه در حال ترمیم است. شكار یوزپلنگ آسیایی غزال و گوسفند وحشی است. بدین ترتیب جمعیت شكار نیز افزایش پیدا كرده است و این به مفهوم آن است كه در بافت گیاهی منطقه نیز تغییرات مثبتی ایجاد شده است. و این نتیجه زحمات صدها انسان است. آنچه دست بشری ندانسته و گاه نیز دانسته به سادگی از بین می برد گاه هرگز بازنمی گردد و یا نیاز به سال ها تلاش و انتظار دارد. شاید می بایست در شتاب زندگی مدرن و ماشینی امروز جای بیشتری برای تعریف طبیعت پیدا كنیم. ما با دست خود زندگی بر روی كره زمین را ناممكن می سازیم اما با پروژه های چندین میلیاردی می خواهیم سایر كرات را قابل سكونت سازیم. هر گونه ای كه منقرض می شود بخشی از زندگی روی كره زمین از دست می رود. راه دور نرویم، جنگل های مازندران بدون گوزن زرد دیگر جنگل های مازندران نیستند و یا استان خوزستان بدون تالاب شادگان چیزی كم خواهد داشت.